Gdy chcesz ponarzekać na to, że nic ci się nie udaje, gdy chcesz pomarudzić na drobne niesprawiedliwości w życiu - przyjaciel z radością wysłucha twoich, pełnych żalu historii. A kiedy je skończysz, razem będziecie się mogli z tego wszystkiego śmiać.
Przyjaźń zawarta w dzieciństwie to jedyne, co nie umiera wcześniej niż my.
Dopiero wtedy, gdy świat będzie na tyle uczciwy, aby nie nauczać dzieci religii, będziemy mogli mieć nadzieję na lepszą przyszłość.
Dzieci są wiecznie szczere, nie wstydzą się prawdy, a my [dorośli] z obawy, by nie wyglądać na zacofanych, gotowi jesteśmy zaprzedać to, co nam najdroższe, chwalimy to, co nas odpycha i potakujemy temu, czego nie rozumiemy.
Co należy zrobić po upadku? To, co robią dzieci: podnieść się.
Drodzy są rodzice, dzieci, krewni, domownicy, ale miłość wszystkiego zawarła w sobie ojczyzna.
Czasami wydaje mi się, że praca dzieci w szkole dzisiejszej jest tak nadmierna, że lepiej dzieci potopić, niż uczyć w tych szkołach.
W młodości studiuje się dorosłych, aby osiągnąć mądrość. Na starość studiuje się dzieci, aby znaleźć szczęście.
W młodości studiuje się dorosłych, aby osiągnąć mądrość. Na starość studiuje się dzieci, aby znaleźć szczęście.
Im mniej dóbr będziecie mieli, tym więcej będziecie mogli oddać, im więcej posiadacie, tym mniej oddacie. Jeśli więc będziecie prosić w modlitwie proście o odwagę i dawajcie z siebie, dawajcie aż do bólu. Ten rodzaj dawania nazywamy miłością.
Jak myśmy żyli, ty i ja, na świecie, nim przyszła miłość? Czy ssąc ze słońcem z mlekiem radość, jak maleńkie dzieci? Czy chrapiąc w grocie siedmiu braci śpiących?
Kocham to znaczy: Ja chcę być dla ciebie prawdy i dobra, i piękna zaklęciem umiłowanym twej duszy dziecięciem, twoim marzeniem o niebie.
Dzieci bardziej od dorosłych potrzebują pewności, że są kochane przez tych, którzy mówią, że je kochają.
Jeżeli miłość polega tylko na stosunkach fizycznych, załamanie przychodzi bardzo szybko — małżeństwo zamienia się wtedy w spółkę wychowującą dzieci.
Ucz swoje dzieci milczeć. Mówić nauczą się same.