Być rozumnym to największa cnota, a mądrość polega na tym, by mówić prawdę i postępować godnie z naturą, słuchając jej głosu.

Dobroć jest ważniejsza niż mądrość, a uznanie tej prawdy to pierwszy krok do mądrości.

Człowiek jest tak długo mądry, dopóki szuka mądrości. Jeżeli mniema, że ją już znalazł, wówczas staje się błaznem.

Cierpliwość jest towarzyszem mądrości

Nie ma głupca, który by nie miał swej mądrości, nie mą mędrca, który by nie miał swego głupstwa.

Pierwszy krok ku mądrości — wszystko oskarżać; ostatni — pogodzić się ze wszystkim.

Przyrost mądrości doje się dokładnie mierzyć ubywaniem żółci.

Głupotę można by wytrzymać, gdyby nie była ponadto jeszcze napastliwa i nie posługiwała się niektórymi chwytami mądrości — w czym mądrość nie może się jej odwzajemnić.

Czasem człowiek chce być głupi, jeżeli to pozwala zrobić coś, czego mu wzbrania mądrość.

Głupota pcha do przodu, by być widoczną. Mądrość zostaje w tyle, by widzieć.

Odmiany głupoty pysznią się swą mądrością.

Głupota jest często zastosowaniem mądrości w niewłaściwym miejscu.

Nie z mądrości, lecz z błazeństw naszych przodków powinniśmy się uczyć.

Filozofia to umiłowanie mądrości i dążenie do niej.

Jeśli ktoś postawi sobie zadanie zbadania wszystkich prawd, do których poznania rozum ludzki jest zdolny - a wydaje mi się, że to raz w życiu każdy musi uczynić, kto myśli poważnie nad tym, jak dojść do mądrości - ten zaiste za pomocą danych prawideł stwierdzi, że niczego nie można poznać pierwej od intelektu.