Przyszłość literatury jest w aforyzmie. Nie można go sfilmować.

Tylko kochając obłędnie sztukę można przy niej wytrwać.

Literaturze zdałby się bardzo hamulec; czy nie można by naznaczyć pewnych nagród dla tych, którzy najmniej arkuszy wydrukują?

Można doznać szczęścia nie będąc szczęśliwym.

Kto posiadł szczęście, ma wszystko, co w ogóle mieć można, kogo zaś szczęście ominęło, ten robi wszystko, by je zdobyć.

Nikt nie może wykuć szczęścia swojego życia, można wykuć tylko szczęście chwil.

Sukces bywa również karany: trzeba spotykać się z ludźmi, których przedtem można było ignorować.

Nie można się wznieść powyżej swoich sukcesów ani upaść niżej.

Starość jest okresem, gdy kończą się obowiązki, gdy kończą się rozterki miłosne i światopoglądowe, gdy kończy się walka i można w spokoju konsumować przyzwoicie przebyte życie. I można tak jak za młodu cieszyć się wiosną, słońcem, zapachem kwitnącego bzu i muzyką, i widokiem tych, których się kocha.

Starość jest piękną koroną, którą można znaleźć tylko na drodze wstrzemięźliwości i mądrości.

Smutek potrafi zatroszczyć się sam o siebie, lecz by naprawdę się cieszyć, trzeba mieć kogoś, z kim się można podzielić radością.

W prywatnym życiu sława jest tyle coś warta, że można z niej zrobić podnóżek dla kochanej kobiety.

Seks jest jednym z dziewięciu argumentów za reinkarnacją. Pozostałe osiem można pominąć.

Gdzież można czuć się lepiej jak w kółku swej rodziny?

Nie można oprzeć stosunków rodzinnych na prawdzie, skoro nie ma jej w miłości.