Francja - kraj, w którym strych nazywa się mansardą.

Na szczytach metafizycznych pokusa nazywa się: SZTUKĄ.

Wielką sztuką nazywam sztukę, która zgodnie z hierarchią dzieła wciąga człowieka bez reszty.

Szczęście przelotne lub krótkotrwałe nazywa się przyjemnością.

Ostatni odcinek drogi do Boga nazywa się zawsze samotność.

Człowiek ma dwie nogi i dwa przekonania: Jedno gdy mu się dobrze powodzi, a drugie gdy mu się wiedzie źle. To ostatnie nazywa się religią.

Przyszłość ma wiele imion. Dla słabych ma imię niemożliwe, dla nieśmiałych — nieznane, myślący i walczący nazywa ją ideałem.

Prawda jest imieniem, którym nazywamy nasze zmienne pomyłki.

Dzięki pracy nie jesteśmy w niewoli wielkiego tyrana, który się nazywa próżność.

Ja tego, proszę pana, nie nazywam Konstytucją, ja to nazywam konstytutą. I wymyśliłem to słowo, bo ono najbliższe jest do prostituty.

Człowiek zużywa dziś na wszystko mniej czasu i więcej pieniędzy, i właśnie to nazywa się u nas postępem.

Im mniej dóbr będziecie mieli, tym więcej będziecie mogli oddać, im więcej posiadacie, tym mniej oddacie. Jeśli więc będziecie prosić w modlitwie proście o odwagę i dawajcie z siebie, dawajcie aż do bólu. Ten rodzaj dawania nazywamy miłością.

Dzisiaj miłość jest ogniem przytłumionym podczas gdy nadzy ludzie umierają z zimna ściskając chciwymi palcami kawałki rzeczy, które upierają się ciągle nazywać miłością.

Ci, którzy tylko raz w życiu kochają, to naprawdę bardzo płytcy ludzie. To, co nazywają wiernością i przywiązaniem, wynika albo z tępoty przyzwyczajenia, albo z braku wyobraźni. Wierność jest dla życia uczuciowego tym, czym konsekwencja dla życia umysłowego - po prostu przyznaniem się do niepowodzenia.

Niektórzy ludzie posiadają mądrość, która nazywa się wesołością.