Przyjaźń rodzi miłość na pustyni samotności.

Niepewny to przyjaciel jako żywo bywa, co się tylko przy uczcie z przyjaźnią odzywa.

Przyjaźń jest godzinożerna i wymaga haraczy na dziś i na jutro, czy można sobie na nią pozwolić bez pretensji do jej złodziejskich zachcianek?

Nikt nie jest większym przyjacielem niż Bóg, źródło samej przyjaźni.

Przyjaźń może oznaczać bycie razem, pisanie listów lub rozmowy telefoniczne. Może być wiotka, ulotna, trwała i silna, może trwać całe życie lub tydzień. Może zostawić nas z uczuciem goryczy albo zostać w pamięci jak ciepły, jasny klejnot. Nic nie zastąpi przyjaźni - ani pieniądze, ani władza, uroda, dobrobyt, ani sława.

Przyjaźń poznają po tym, że nic nie może jej zawieść; a prawdziwą miłość po tym, że nic nie może jej zniszczyć.

Przyjaźń wygląda przy uczuciu do kobiety jak świeca łojowa przy świetle elektrycznym.

Zawsze uważałam, że wypływające z przyjaźni korzyści, ulgi i wygody polegają na tym, że nie potrzeba nic wyjaśniać.

Czym sen dla ciała, tym przyjaźń dla ducha - odświeża siły.

Przyjaźń należy do natury ducha, a nie posiadania.

Przyjaźń to bardzo wyrozumiała miłość.

Kiedy znajdziesz prawdziwą przyjaźń, dbaj o nią jak o drogocenny klejnot. Poleruj ją, poświęcaj swój czas, aby się nią zajmować i ją chronić. Strzeż jej, ale pozwól, by świeciła własnym blaskiem. Będzie wtedy błyszczeć coraz bardziej.

Prawdziwa przyjaźń to doskonała harmonia tego, co ludzkie, z tym, co boskie.

Najpiękniejsza przyjaźń istnieje między ludźmi, którzy wiele od drugich oczekują, ale nigdy nie żądają.

Przyjaźń może zakończyć się miłością, ale miłość nigdy nie może zakończyć się przyjaźnią.