Mielibyśmy spokojniejsze życie, gdyby historia pracowała z nami na pól etatu.

Nasze życie można też ująć jako niepotrzebny epizod zakłucający błogi spokój nicości.

Nic w życiu nie jest ważniejsze od szczęścia i wewnętrznego spokoju - twojego i twoich bliskich.

Szczęśliwe życie, to ciche życie: tylko w atmosferze spokoju może kwitnąć prawdziwa radość.

Kto chce żyć spokojnie w małżeństwie, niech się nie żeni.

Świat cały śpi spokojnie i wcale o tym nie wie, że nie jest tak na wojnie, jak jest w żołnierskim śpiewie.

Talent kształtuje się w spokoju życia prywatnego - charakter w wirze życia publicznego.

Świat waha się między wojną a pokojem i przyszłość zależy, być może, od jakiegoś drobiazgu; zbrodnią byłoby nie próbować wszystkiego, co mogłoby zapewnić spokój.

Świat cały śpi spokojnie i wcale o tym nie wie, że nie jest tak na wojnie, jak jest w żołnierskim śpiewie.

Śmierć jest spokojem, ale myśl o śmierci jest mącicielem jakiegokolwiek spokoju.

Dlaczego milczeć na temat śmierci? Od niej możemy się uczyć żyć spokojnie i w zadowoleniu.

Szczęśliwe życie to ciche życie. Tylko w atmosferze spokoju może kwitnąć prawdziwa radość.

Szczęście jest jak lekkomyślna dziewczyna, która ci w oczy popatrzy, da całusa i leci dalej; nieszczęście jest jak poważna kobieta, która spokojnie siada przy twym łóżku i — żyje.

Ten kto ma spokojne i pogodne usposobienie, łatwiej przyjmuje starość.

Starość jest okresem, gdy kończą się obowiązki, gdy kończą się rozterki miłosne i światopoglądowe, gdy kończy się walka i można w spokoju konsumować przyzwoicie przebyte życie. I można tak jak za młodu cieszyć się wiosną, słońcem, zapachem kwitnącego bzu i muzyką, i widokiem tych, których się kocha.