Jedynym szczęściem na ziemi jest świadomość, że Bóg nas kocha.

Świat to cyrk, gdzie miłość i szczęście chodzą wysoko po mocno napiętej linie i w każdej chwili grozi im śmierć.

Cierpienie nie jest naszym celem ostatecznym. Szczęście jest naszym przeznaczeniem.

Poezja przyszła z nieszczęściem na ziemię.

Szczęście jest opasłą obojętnością dla cudzych trosk.

Szczęście jest jak wstawiona szczęka! Pasuje tylko do jednego człowieka. Drugiemu na nic.

Szczęście ma szklane nóżki: błyszczą, lecz są kruche.

Nie ma nic smutniejszego i bardziej zniechęcającego niż szczęście, co przyszło za późno.

Kiedy szczęście stoi przed nami, wydaje się tak wielkie, że sięga stropu nieba. Ażeby przejść przez nasz próg, robi się tak małe, że często nie dostrzegamy go już.

Szczęście ludzkie gości w dwóch sercach złączonych miłością.

Szczęściem jednego człowieka jest drugi człowiek.

Szczęście powstaje tylko jako produkt uboczny, tak samo jak koks.

Oczekiwanie na szczęście jest motorem życia ludzkiego.

Szczęście w życiu nie polega na tym, żeby być kochanym. Największym szczęściem jest kochać.

Należy swe szczęście dzielić, by je pomnożyć.