Gdy człowiek chce być Bogiem, zabija w sobie człowieka i nie zmieniając się w Boga - staje się zwierzęciem.

Sztuki piękne są po to, żeby wychować i wykształcić człowieka jako człowieka, żeby niepostrzeżenie u wszystkich i w sposób jak najbardziej łagodny i skuteczny usunąć, odrzucić od siebie i społeczeństwa to, co jest w nim zwierzęce, — w przeciwnym razie są one tandetą.

Co jednoczyło epokę, co sprawiło, że wiek dziewiętnasty stał się jednym rozdziałem historii? Narodziny myśli socjalistycznej. Wybuchały rewolucje, ofiarni młodzi ludzie walczyli na barykadach. Publicyści łamali sobie głowy, jak okiełznać zwierzęcy bezwstyd pieniądza, podźwignąć i obronić godność ludzką biedaka. Pojawił się marksizm. Wskazał korzenie zła i środki lecznicze. Stał się potężną siłą stulecia. Stolicą.

Człowiek jest z natury zwierzęciem politycznym.

Mogą istnieć nawet takie stany, w których dusza męska kobietą wprost pogardza, a zwierzę ludzkie tęskni do niej.

Mężczyzna to zwierzę domowe, które, traktowane należycie, potrafi nauczyć się wielu pożytecznych rzeczy.

Mężczyzna-fanatyk, jak zwierzę, uważa wszystko za truciznę, czego nie może spożyć i strawić.

Mężczyzna głupi jest bliskim krewniakiem zwierzęcia, bo równie jak ono nie ma żadnych wątpliwości.

Zwierzęta mają mózg decydujący o ich zachowaniu i adaptowaniu się do sytuacji. Człowiek oprócz mózgu ma także kulturę.

Gdzież jest nad Eurypidesa mędrzec większy i poeta, Co rzekł: „żadne zwierzę nie jest tak bezczelne, jak kobieta".

Kobieta nie umie oddzielić duszy od ciała. Jest istotą niezłożoną, jak zwierzęta.

Człowiek to zwierzę stworzone do udawania; nigdy nie jest bardziej sobą niż wtedy, kiedy gra.

Człowiek głupi jest bliskim krewnym zwierzęcia, bo równie jak ono nie ma żadnych wątpliwości.

Człowiek jest z natury zwierzęciem politycznym.

Człowiek to jedyne zwierzę które się rumieni. I jedyne, które ma za co.