Prawda jest przykrym, gorzkim lekarstwem. Kto nie łyka dobrowolnie, temu grozi przymusowe karmienie.

Dobro i prawda są dla wszystkich ludzi te same - natomiast przyjemne jest dla jednego to, dla drugiego owo.

Praca to konieczność; jej brak jest cierpieniem, nigdy dobrodziejstwem.

Nie jest ważne, czy w Polsce będzie kapitalizm, wolność słowa, czy będzie dobrobyt - najważniejsze, aby Polska była katolicka.

Piękno jest formą dobroci.

Prawdziwego patriotyzmu trzeba się dopiero uczyć tam, gdzie ludzie z narażeniem bytu i nieraz życia, pracują na swoją niekorzyść materialną, a na dobro przyszłych pokoleń.

Nieroztropna dobroć może przemienić się w zło dla dobroczyńcy.

Chociaż wielkie mogą być dobrodziejstwa rozumu, nie mają one jednak żadnego porównania wobec dobrodziejstw nadziei.

Dobrowolna zależność jest najpiękniejszym stanem, a czy byłby on możliwy bez miłości?

Kocha się ludzi, tak jak rolnik kocha ziemię: za to, co się w nich włożyło; nie tyle za dobro doznane, ile za dobro, które myśmy im wyświadczyli.

Kochać znaczy czynić dobro.

Kochać - oto Dobro, być kochanym - zaledwie szczęście.

Mężczyzna zwycięża naprawdę wtedy, gdy kobieta dobrowolnie uznaje go za swoje przeznaczenie.

To nieprawda, że ludzie są aż tak niewdzięczni, jak się na ogół mówi. Zapewne żalimy się tak często na niewdzięczność, ponieważ dobroczyńcy oczekują zwykle więcej, niż dają.

Wykształconym człowiekiem nie jest ten, z którym natura obeszła się w sposób rozrzutny; lecz ów, który otrzymane dary dobrotliwie, mądrze i w sposób właściwy i maksymalny wykorzystuje: który potrafi z zakrytymi oczyma dostrzec gdzie znajdują się jego braki i czego mu nie dostaje.